سقیفه

​⭕️ اعتراف عالم سنّی به این حقیقت که سیدالشهداء علیه‌السلام در روز #سقیفه به شهادت رسیدند، نه در روز عاشورا!
صلاح الدین صَفدی، از بزرگان و مورّخین عامه در قرن هشتم در کتاب معتبر «الوافی بِالوَفيات» از قاضی ابوبکر بن قريعة که شاعر زبردستی بوده، نقل می‌کند که در قالب شعری گفته است:

(لَوْلَا اعتذار رعية … ألغى سياستها الخليفه)

 (وسيوف أَعدَاء بهَا … هاماتنا أبدا نقيفه)

اگر ترس از مردم و شمشیر دشمنان و سياست خليفه نبود
(لكشفت من أسرار آ … ل مُحَمَّد جملا ظريفه)

(تغنى بهَا عَمَّا روا … هـ مَالك وَأَبُو حنيفه)

مطالبی را از اسرار پيغمبر و آلش می‌گفتم که شما را از روايات مالک و ابوحنيفه بی‌نياز کند
(ونشرت طي صحيفَة … فِيهَا أَحَادِيث الصحيفه)

(وأريتكم أَن الْحسي … ن أُصِيب فِي يَوْم السقيفه)

در کاغذی ماجرای صحيفه (ملعونه) را برایتان نقل می‌کردم و به شما نشان می‌دادم که #حسين علیه‌السلام در روز سقيفه به شهادت رسيد (نه در کربلا)!»
? الوافی بالوفیات (صفدی)، ج3، ص189

امام زمان عج

​◾️#سلام_امام_زمانم

?یا فارس الحجاز! تسلی دهـم تو را

?من عرض تسلیت به ماتم عُظمی دهم تو را…

?تا عرض تسلیت ز محبّان کنی قبول

?مـولا ! قسم به حضرت زهرا دهم تو را….

« أعظمَ ألله أجورَنا بمُصابَنا بالحُسَيـن(علیه‌السلام) وَ جَعَـلنا وَ إيّـاکم مِن الطالِـبـين بـثاره مَع وَليّه الإمام المَهـدي مِن آل مُحَمَّدٍ عَليهمُ السَّلام »

?« خداوند اجرمان در عزاداری مصيبت حسين عليه السلام را بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که به همراه ولی امام حسين عليه السلام، امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف از آل محمد علیهم السلام به خون ‏خواهی آن حضرت برخيزيم.»

?امام باقر علیه‌السلام، توضیحات قبل از زیارت عاشورا در مفاتیح الجنان

امان ازدل زینب

معجزه امام حسین علیه السلام

​? ایمان یک یهودی پس از دیدن معجزه امام حسین علیه السلام و شهادتش در راه ایشان

? احمد بن تاج الدین استرآبادی رضوان الله علیه از علمای شیعه روایت کرده است:

✍️ یحیی یهودی می‌گوید که من در راه شام منزل و مقام داشتم، دیدم لشکری می‌آید و چندین سرها بر نیزه دارند. پرسیدم: این سرهای کیست و این شور و غوغا برای چیست؟ گفتند: جمعی بر یزید بیرون آمدند، کارکنان یزید ایشان را کشتند و حالا سرهای ایشان را با سر مهتر ایشان به شام می‌برند. يحيى از مشاهده آن حال حیران گردید، پرسید که بهتر ایشان چه نام دارد؟ گفتند: حسین بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام). گفت: مادرش کیست و نام مادرش چیست؟ گفتند: فاطمه بنت محمد رسول الله (صلى الله عليه و آله). با خود گفتم : اگر دین جدش بر حق باشد به من کرامات ظاهر سازد. در حال دیدم که لب جنبانید، گوش فرا داشتم این آیت می خواند : «سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أَی مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ» (آنان كه ظلم و ستم كردند به زودی خواهند دانست كه به چه كیفرگاهی باز می‌گردند؛ سوره شعراء، آیه ۲۲۷). فی الحال کلمه شهادت بر زبان راندم و آنچه همراه داشتم از زر و زیور در سر و بر، جمله را بر اهل بیت (علیهم السلام) قسمت کردم. جماعتی که بر آن سر موکل بودند بانگ بر من زدند که دشمنان یزید را رعایت می‌کنی؟ یحیی را آتش محبت شعله زد، شمشیر مردانه‌وار برکشید و نزد سر امام (عليه السلام) شد و بر آن ملاعينان حمله می‌برد تا جمعی را به مالک دوزخ سپرد و به درجه شهادت رسید و قرین شهدا گردید؛ رحمه الله.
? آثار احمدی، تالیف احمد بن تاج الدین استرآبادی، صفحه ۴۹۵، چاپ دفتر نشر میراث مکتوب

محرم

تقدیم به عزاداران حضرت سیدالشهداء بلکه تسکینی باشد بر حزن و اندوهشان

امام صادق(ع) فرموده است: وَفَدَ إِلَی الْحُسَینِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِ وَفْدٌ فَقَالُوا: یاابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّ أَصْحَابَنَا وَفَدُوا إِلَی مُعَاوِیةَ وَ وَفَدْنَا نَحْنُ إِلَیک. فَقَالَ(ع) إِذَنْ أُجِیزُکمْ بِأَکثَرَ مِمَّا یجِیزُهُمْ. فَقَالُوا: جُعِلْنَا فِدَاک إِنَّمَا جِئْنَا لِدِینِنَا. قَالَ(ع) فَطَأْطَأرَأْسَهُ وَ نَکتَ فِی الْأَرْضِ وَ أَطْرَقَ طَوِیلًا ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ(ع) قَصِیرَةٌ مِنْ طَوِیلَةٍ: مَنْ أَحَبَّنَا لَمْ یحِبَّنَا لِقَرَابَةٍ بَینَنَا وَ بَینَهُ وَ لَالِمَعْرُوفٍ أَسْدَینَاهُ إِلَیهِ إِنَّمَاأَحَبَّنَالِلَّهِ وَرَسُولِهِ جَاءَ مَعَنَا یوْمَ الْقِیامَةِ کهَاتَینِ(وَ قَرَنَ بَینَ سَبَّابَتَیه). 

گروهی خدمت امام حسین علیه السلام رسیدند و گفتند «یاابن رسول‌الله، گروهی از یارانمان نزد معاویه رفتند و ما نزد شما آمدیم». امام فرمودند: «پس به شما چیزی بیشتر از آنچه بخواهید می‌دهم». گفتند «جانمان فدایت، ما برای فراگرفتن دین خود نزد شما آمده‌ایم». امام حسین علیه السلام مدتی طولانی تامل کردند سپس سر خود را بالا آوردند و فرمودند نمی از یمی به شما می گویم: «کسى که ما را نه به جهت خویشاوندى، نیکى و احسان به او، بلکه فقط براى خدا و رسول خدا صلی الله علیهوآله دوست بدارد، روز قیامت چون این دو (دو انگشت سبابه در کنار هم ) با ما خواهد بود».
 بحارالأنوار، ج 27، ص127،