تقدیم به عزاداران حضرت سیدالشهداء بلکه تسکینی باشد بر حزن و اندوهشان

امام صادق(ع) فرموده است: وَفَدَ إِلَی الْحُسَینِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِ وَفْدٌ فَقَالُوا: یاابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّ أَصْحَابَنَا وَفَدُوا إِلَی مُعَاوِیةَ وَ وَفَدْنَا نَحْنُ إِلَیک. فَقَالَ(ع) إِذَنْ أُجِیزُکمْ بِأَکثَرَ مِمَّا یجِیزُهُمْ. فَقَالُوا: جُعِلْنَا فِدَاک إِنَّمَا جِئْنَا لِدِینِنَا. قَالَ(ع) فَطَأْطَأرَأْسَهُ وَ نَکتَ فِی الْأَرْضِ وَ أَطْرَقَ طَوِیلًا ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ(ع) قَصِیرَةٌ مِنْ طَوِیلَةٍ: مَنْ أَحَبَّنَا لَمْ یحِبَّنَا لِقَرَابَةٍ بَینَنَا وَ بَینَهُ وَ لَالِمَعْرُوفٍ أَسْدَینَاهُ إِلَیهِ إِنَّمَاأَحَبَّنَالِلَّهِ وَرَسُولِهِ جَاءَ مَعَنَا یوْمَ الْقِیامَةِ کهَاتَینِ(وَ قَرَنَ بَینَ سَبَّابَتَیه). 

گروهی خدمت امام حسین علیه السلام رسیدند و گفتند «یاابن رسول‌الله، گروهی از یارانمان نزد معاویه رفتند و ما نزد شما آمدیم». امام فرمودند: «پس به شما چیزی بیشتر از آنچه بخواهید می‌دهم». گفتند «جانمان فدایت، ما برای فراگرفتن دین خود نزد شما آمده‌ایم». امام حسین علیه السلام مدتی طولانی تامل کردند سپس سر خود را بالا آوردند و فرمودند نمی از یمی به شما می گویم: «کسى که ما را نه به جهت خویشاوندى، نیکى و احسان به او، بلکه فقط براى خدا و رسول خدا صلی الله علیهوآله دوست بدارد، روز قیامت چون این دو (دو انگشت سبابه در کنار هم ) با ما خواهد بود».
 بحارالأنوار، ج 27، ص127،