یادداشت روزانه
چهارشنبه 99/04/25
: ⭕️نشانه‌ای كه در بسياري از ما هست!
از ميان آيات هشت‌گانة 26 تا 33 سورة انفال از صفحة 180، قرآن بعد از توجّه دادن امّت اسلامي به نمونه‌اي از تاريخ گذشتة اسلام، در دومين آية اين‌صفحه اهل ايمان را از «گناه خيانت» شديداً باز مي‌دارد. آية 27 مي‌فرمايد:
«يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنوا، لا تَخونُوا اللهَ وَ الرَّسول»؛
«اي باورداران، به خدا و رسول(ص) خيانت نكنيد!»
همان‌طوركه مي‌بينيم، در اين‌آيات بعد از چند آيه كه دنبال هم واقع مي‌شود، خداوند يك بار: «يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنوا» را براي تحريك عِرق ايماني مردم مطرح مي‌فرمايد.
يعني⭕️«با شما اهل ايمان حرف مي‌زنم! به خدا و رسول(ص) خيانت نكنيد» و تيشه به ريشة سعادت خويش نزنيد. سعادت شما، آن چيزي است كه خدا به عنوان برنامة تشريعي براي شما قرار داده‌است. در حالي كه شما بر خِلاف آن عمل مي‌كنيد؛ خيانت به امانت خدا مي‌كنيد و خائن به خدا و رسول شده‌ايد!
«و در نتيجه، خائن به خود شده‌ايد»؛⭕️
«وَ تَخونوا أماناتِكُم».
: آري؛ در دين ما، «خيانت در امانت» شديداً نهي شده است! فرموده‌اند:
لا تَنظُروا إلي طولِ رُكوعِ الرَّجُل وَ سُجودِه؛⭕️
به طولاني بودن ركوع و سجود شخص نگاه نكنيد! ركوع و سجدة مردم فريبتان ندهد!
مردمي هستند كه زياد ركوع و سجده مي‌كنند و تسبيح به دست مي‌گيرند و مدام ذكر مي‌گويند. شما فريب اين افراد را نخوريد؛ اين، عبادت نيست؛
فَإنَّ ذلِكَ شَيءٌ اِعتادَه، فَلَو تَرَكَه اِستَوحَشَ لِذلِك؛
چه بسا اين كاري است‌كه او به آن عادت كرده‌است، و انسان به هر چه عادت كرد، از ترك آن وحشت مي‌كند.
وَ لكِن اُنظُروا إلي صِدقِ حَديثِه، وَ أداءِ أمانَتِه؛
بلكه به صدق گفتار و اداي امانت او نظر داشته باشيد!
ملاك ايمان، صدق درگفتار و امانت در رفتار است. اگر راستگو و امانت‌دار بود، مؤمن است، اگرچه مستحبّات را به جا نمي‌آورد و نماز شب هم نمي‌خواند؛ حجّ و عمرة مستحبّي هم نمي‌رود، امّا آدم صادق‌القول و اميني است، او مؤمن است
.: مردمي، دائماً نمازهاي مستحبّي مي‌خوانند و روزه‌هاي مستحبّي مي‌گيرند و تمام ماه رجب و شعبان را روزه مي‌گيرند و نماز شب مي‌خوانند، امّا صادق و امين نيستند.
اينان مؤمن نبوده، و بلكه منافقند!⭕️امام صادق(ع) از رسول اكرم(ص) نقل فرمود:
ثَلاثٌ مَن كُنَّ فيه كانَ مُنافِقا، وَ إن صامَ وَ صَلّي وَ زَعَمَ أنَّهُ مُسلِم:
مَن إذَا ائتُمِنَ خان، وَ إذا حَدَّثَ كَذَب، وَ إذا وَعَدَ أخلَف؛
سه چيز نشانة نفاق است، اگرچه نماز بخواند و روزه هم بگيرد و به‌نظر خود مسلمان باشد: وقتي امانت مردم به دستش مي‌رسد، خيانت مي‌كند، وقتي حرف مي‌زند دروغ مي‌گويد، و وقتي وعده مي‌دهد، خُلف وعده مي‌كند. اينها، علامت نفاق است.:
حتّي فرمود:⭕️اگر آن‌شخص كه به شما امانتي سپرده، مسلمان نباشد، مهم نيست؛ حتّي اگر كافِر بود، انسان است. و امانتي‌كه به دست شما سپرده، حقّ انساني است و شما وظيفه داريد به او برگردانيد!⭕️
مردي خدمت امام كاظم(ع) عرض كرد: آقا فردي خبيث‌كه دشمن سرسخت شماست و به هيچ چيز پاي‌بند نيست، امانتي گران‌بها نزد يكي از دوستان شما گذاشته است.
او مي‌گويد: من مي‌توانم در آن تصرّف كنم و آن امانت را به او ندهم و او نيز قدرت ندارد و نمي‌تواند آن را از من بگيرد. آيا حق دارد اين كار را بكند؟
حضرت(ع) فرمود: خير؛ خدا فرموده است:
إنَّ الله يَأمُرُكُم أن تُؤَدُّوا الأمانات إلي أهلِها؛
امانت را به اهلش برگردانيد.
هر كس باشد؛ چه مسلمان، و چه غير مسلمان! «و در امانت خيانت نكنيد!»⭕️
خطبه فدکیه
سه شنبه 99/04/24
🌴زمينه سازي خطبه فدكيه
بنا بر روايت براء بن عازب، پس از خاتمه‌ی اخذ بيعت زوری در «سقيفه»، كسانى كه در آن مجمع گرد آمده بودند از محل خارج شدند و در كوچه ها به راه افتادند و به هر كس مى رسيدند دست او را مى گرفتند به دست ابوبكر مى ماليدند، چه آن شخص به اين كار تمايلى داشت يا نداشت.
براء مى گويد: در آن زمان بود كه من به در خانه بنى هاشم رفتم و خبر را به آنان دادم.
حضرت فاطمه عليهاالسلام از زمره مخالفان بود و از اينرو، خانه‌ی وى بلافاصله محل اجتماع ايشان و رويارويى با جريان سقيفه گرديد. اميرالمؤمنين و فاطمه زهرا عليهماالسلام براى بازگرداندن امر خلافت از ابوبكر و بيعت با حضرت على عليهالسلام تلاش زيادى كردند، اما تلاش آنها ثمرى نبخشيد تا اين كه اين مواجهه در جريان تصرف فدك به مبارزه ایى بزرگ تبديل شد و فاطمه زهرا عليهاالسلام براى حقخواهى و ادعاى مالكيت فدك، در حضور مسلمانان در مسجد پيامبر حاضر گرديد و در مخالفت با تصدّى مقام خلافت به وسيله ابوبكر، خطابه ایى طولانى ايراد نمود.
📗تاريخ الخلفاء، انتشارات دليل، 1380، ص 22، به نقل از: ابن منظور، مختصر تاريخ دمشق، ج 5، ص21
اهل بیت همه نورواحدند
سه شنبه 99/04/24
✨﷽✨
✍آیت الله بهجت(ره):
اهل بیت (علیهم السلام) همه، نور واحدند، لذا انسان به هر کدام متوسل شود، از دیگری جواب می گیرد. البته مصححی در کار است. هم چنان که از حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) حاجت خواسته اند و ایشان به حضرت امیر (علیه السلام) و آن حضرت به امام حسن (علیه السلام) تا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) حواله داده اند؛ زیرا، مجری امور، در این زمان، آن حضرت است. پارسال شخصی در مشهد کنار من آمد و گفت: دیشب در حرم امام رضا (علیه السلام) پنج کرامت از آن حضرت مشاهده کردم. هم چنین عجیب این که امسال شنیدم، دو نفر عرب که از معاودان مقیم مشهد بودند، به بیماری سختی مبتلا شدند و جداگانه برای شفا و قضای حاجت خویش به امام رضا (علیه السلام) متوسل شدند و هر دو گفتند: همان شب توسل، در خواب، حضرت معصومه (علیهاالسلام) را دیدیم که فرمود: حضرت رضا (علیه السلام)
فرمودند: حاجت شما برآورده شده است. و به یکی از آن دو که کنار سرش به عمل جراحی احتیاج داشته، فرموده: دیگر احتیاجی به عمل نداری. و به دیگری فرموده: خیلی گریه کردی! زیاد گریه نکنید؛ زیرا، حضرت، از گریه شما زوار و دوستان متأذی و متأثر می شوند. اینان و اهل بیت (علیهم السلام) با هم اتحاد و اتصال دارند
📚در محضر بهجت 2: 174
نام حسین
سه شنبه 99/04/24
هرڪه گفٺ نام حسین،
نام دگر را نَبَرد
هیچ ذڪرے بخدا
نام حسین جان نشود
درد ما داغ حسین اسٺ
دوایش گریه‌سٺ
با طبابٺ، جگر سوختہ درمان نشود💔
✨اللهم صل علی محمد و‌آل محمد وعجل فرجهم✨
خداهست
سه شنبه 99/04/24
خــدا هـسـت
سر آن سفره خالی که پر از اشک یتیم است خدا هست،
پشت دیوار گلی پیرزنی گفت:خدا هست،
کودکی رفت کنار تخته،گوشه تیرک این تخته نوشت:در دل کوچک من،
درد زیاد است
ولی یاد خدا هست
مادری گفت دلم میلرزد،
کودکانم چه بپوشند،چه بگویم که بدانند
نداری درد است،
پدر از شرم سرش پایین بود
زیر لب زمزمه میکرد:خدا هست . . .
و خدا هست ،
ولی . . .
بگذریم ،
ک خدا هست .
