🔸نشاطی بالاتر از رقص و پایکوبی!

🔸دین برنامه‌ای است برای رساندن انسان به اوج لذت و نشاط
🌼راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۳)
🔻 شاخص اصلی دینداری «نشاط» است و کسی که به این نشاط نرسد، دینداری‌اش درست نیست. مهمترین انتظاری که مردم از یک دیندار، یک طلبه یا عالم دینی دارند، بانشاط بودن است، که انتظار بجایی است.

🔻 مردم باید ببینند کسی که دیندار است، به کجا رسیده؟ آیا خودش سرحال و بانشاط است؟ ما باید این مطالبه را-به‌عنوان شاخص برتر و محوری-  از دینداران و عالمان دینی داشته باشیم.
🔻 خداوند انسان را برای اوجِ «شور، هیجان، لذت و شادی» آفریده، منتها باید دید که چگونه می‌توانیم به این اوج لذت برسیم؟ دین چیزی نیست جز برنامه‌ای برای رساندن انسان به اوج لذتی که یک انسان می‌تواند ببرد.
🔻 نشاط یعنی یک حیاتِ همه‌جانبه! نشاط یعنی زنده بودن با همۀ وجود؛ نه اینکه انسان نیمه‌مرده و نیمه‌زنده باشد!  چه کسی واقعاً نشاط دارد؟ کسی که با همۀ وجودش زنده است و دارد حیات را لمس می‌کند.
🔻 کسی که احساس کند پیش خدا عزیز است و خدا به او لطف دارد، سرور و لذتی به او دست می‌دهد که از هیچ طریق دیگری به‌دست نمی‌آید؛ با رقص و پایکوبی و امور دیگر به‌دست نمی‌آید. اما کسی که احساس نمی‌کند خدا او را دوست دارد، یک کمبودی حس می‌کند که هرچقدر هم دیگران او را دوست داشته باشند، برایش جبران نمی‌شود.
👤علیرضا پناهیان

🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۸