​لَو كانَ سَحبان عاقلا / لَتَمَنّي أن يَكونَ باقِلا

سَحبان، سخنور فصيح معروفي بوده و در نقطة مقابل او، باقِل، مرد اَلكَن معروفي بوده‌است. اگر سَحبان عاقل بود، هم‌امروز آرزو مي‌كرد كه: اي كاش، من باقِل بودم و زبان فصيح و طَلِق نداشتم.

أيُّهَا الغافِلُ قَد شابَ رَأسُك وَ بَرَدَت أنفاسُك إنَّكَ فِي القيلِ وَ القالِ وَ النِّزاعِ وَ الجِدالِ

⭕️تو اي غَفلت‌زده! موي سرت سفيد شد و نفَس‌هاي گرمت به سردي گراييد، امّا تو هنوز در قيل و قال و نزاع و جدالي؛

فَاحبَس لِسانَكَ عَنِ الكَلام فيما لايَنفَعُكَ يَومَ القِيامَه؛

پس، زبانت را از سخني كه در روز قيامت، نفعي به حالت نخواهد داشت، بازدار!⭕️
شد خزان و بلبل از قول پريشان بازماند / تو همان مردار مرغ بي‌محل، گويي هنوز!

حال، ما نمي‌دانيم كار ما به كجا خواهد انجاميد!

هر نفسي كه مي‌كشيم، قدمي به مرگ نزديك‌تر مي‌شويم!