​

🍀نخست: حمد و ثنای خداوند
چون چشم آن حضرت به قبر پدر افتاد و ملاحظه نمود که ابابکر در عرشه منبر به جای پدر بزرگوارش نشسته است، «انَّتْ انَّةً اجهَشَ القومُ لها بالبُکاء» ناله‌ای از دل پر درد کشید و ناله آن مخدره را چون اهل مجلس شنیدند، و دانستند که فاطمه (علیها‌السّلام) است که با آنان قصد صحبت دارد، بی‌اختیار صدا به ناله بلند کردند؛ حضرت قدری مکث کرد تا اینکه صدای گریه مردم فرونشست، سپس شروع نمودند به انشاء این خطبه شریفه که ما به قدر حاجت از آن بیان می‌کنیم:
«فقالت (علیها‌السّلام): الحمدُلله علی ما اَنْعَمَ و له الشُّکْرُ بما اَلْهَمَ مِن عمومِ نِعَمِ ابتلاها و مَسبوغِ آلاءٍ اسْلاها»؛

حمد خداوند راست که، ابر رحمت بی‌منتهای او بر ما ریزش دارد و سپاس‌گزاری می‌نمایم از نعمت‌های او که شامل حال ما گردیده و هرگز نعمت‌های او به بن‌بست منتهی نخواهد گردید.